Na maanden van online-lessen, filmpjes maken, uploaden, downloaden...bedacht ik dat deze opdracht desondanks tóch nog leuk en uitdagend zou zijn. En dat bleek inderdaad het geval.

Zó leuk dat we hem vast nog een keer gaan doen in de toekomst!

Bedenk een aanvulling op je voorganger zodat het totaal een mooie compositie wordt. Enige criterium is de toonsoort waarin we spelen.

Je krijgt 14 dagen de tijd om er iets moois van te maken en het te filmen. Daarna gaat de film door naar de volgende in de rij...

Na afloop beschrijf je wat je bent tegengekomen, wat je leuk, spannend of moeilijk vond. Zo kunnen de anderen lezen wat jouw overwegingen en/of struggles  waren.

JUDITH

Leuk idee die estafette, maar hoe begin je? Wie gaat er als eerst van start met een project dat nog niet bestaat? 

Speel ik als eerste, met het gevaar dat iemand daar totaal door overrompeld wordt en blokkeert? Of laat ik iemand 'zwemmen' met 'doe maar iets'... 

Uiteindelijk gekozen voor het eerste met in mijn achterhoofd dat ik mijn start ook altijd zou kunnen weglaten. Hopelijk helpt dat!

NIENKE

Toen Judith voorstelde een compositie-estafette te doen was ik meteen enthousiast: wat een leuk idee! Ik had een tijd met een mede-amateurharpiste volledig uit het niets geïmproviseerd, en daar zaten zulke mooie stukjes tussen dat ik dacht dat ik dit ook wel zou kunnen.

Tot ik als eerste het stokje kreeg, met daarbij het intro door Judith… Ik was compleet overdonderd door de kracht van haar stuk, de techniek, de complexiteit van de toonsoort, het gemak waarmee Judith alles uit haar harp schudde.

Twee weken de tijd had ik. De eerste week heb ik af en toe geluisterd naar Judiths stuk, maar pas in de tweede week begon ik wat uit te proberen. Dat was allemaal helemaal niks in vergelijking met wat Judith speelde en ik stopte elke keer weer snel.

De dag voor mijn deadline mailde Judith me met de vraag of het lukte. Ik antwoordde meteen dat ik er slecht van had geslapen die nacht, en dat ik maar hoopte dat de tijdsdruk me zou helpen er toch iets uit te persen…

Judith stelde voor dat ik haar stuk helemaal losliet en begon alsof ik de eerste was. Dat leek me een goed idee. Ik nam dezelfde toonsoort als Judith had gedaan en begon wat te priegelen. En toen ontstond bijna als vanzelf een stukje. Ik ben niet tevreden over de overgangen, heb gemerkt dat ik echt nog veel kan leren, maar ben ook best tevreden over wat ik er van heb weten te brouwen. Maar dat Judith zó enthousiast zou reageren had ik niet verwacht 😊

BELINDA

Zaterdag

Oh een mailtje van Judith, spannend. Ben benieuwd wat er al gemaakt is. Gauw kijken en luisteren.

Judith begint en zet logischerwijs een stevig en prachtig begin neer. Ik ben jaloers over het gemak waarmee ze met 2 handen speelt iets waar ik enorm mee worstel. Maar ja zij speelt ook al jaren en ik niet. Dan komt de volgende, gelukkig ik hoef niet achter Judith. Zij begint met 1 hand, gelukkig. Maar ook zij gaat steeds meer en sneller spelen. Klinkt wel prachtig. Maar hoe kan ik ooit hier bij aansluiten?

Oké laat je niet gek maken, neem de tijd, luister een flink aantal keer er naar en kijk wat er op komt. Dit kun je best. En bovendien kan er in de montage nog van alles veranderd worden toch, zelfs de volgorde. En er zitten in harpstukken toch ook langzamere en rustigere passage. Ik zal daar eens naar gaan luisteren. 

Net geluisterd met mijn ogen dicht en het klinkt echt prachtig.

Dus ik ga maar gewoon aan de slag, op tijd een filmpje naar Judith sturen, dan kan ik er mogelijk daarna nog aan schaven. En hoe zet ze dit in hemelsnaam op papier?

Zondag

Alleen luisteren met ogen dicht helpt mij goed. Heb het nu opgenomen op mijn telefoon. Vandaag deze opname regelmatig geluisterd en het begint al te borrelen in mij. Leuk.  

Vandaag de haken van de harp eerst maar eens in de juiste stand gezet en wat gespeeld op de harp om te wennen aan deze toonsoort.

Dinsdag

Les gehad en hier aan het eind aandacht aanbesteed. Tips gekregen van Judith. Het blijft spannend, maar ik kan me altijd ook nog terugtrekken.

Donderdag

Achter de harp gaan zitten en dingen uitgeprobeerd. Wat goed klonk opgeschreven op een kladje. Blijven luisteren naar wat ik doe en hoe ik het vind klinken. Zo kom ik er achter dat ik een laag gebroken G akkoord mooier vind dan het gewone G akkoord. Aantal dingen opgeschreven die ik nog aan elkaar mag breien maar dat komt wel. Geprobeerd om uit te vinden wat Nienke aan het eind speelt maar dat lukt me niet, ik wilde daar eigenlijk mee beginnen.

Vrijdag

Vandaag verschillende combinaties geprobeerd aan elkaar te plakken. Geluidsopnames gemaakt, zodat ik beter kan horen wat goed klinkt. Valt niet mee, klinkt allemaal nog erg haperend.

Zaterdag

Weer geprobeerd om een volgorde te bepalen van de stukjes en om ze aan elkaar te krijgen, het begint steeds meer vorm te krijgen. Het is me ook gelukt om het begin stukje van Nienke te ontcijferen, daar ga ik ook mee beginnen. Kijken hoe dat is.

Straks nog even een nieuwe opname maken en dan in de auto er weer tig keer naar luisteren.

Dat er in de auto naar luisteren heeft geholpen. Er kwamen nieuwe ideeën.

Zondag

De nieuwe ideeën uitgewerkt en weer opnames gemaakt.

Maandag

Tjonge wat een proces is dit ook. Net een geluidsopname gemaakt achter de geluidsopname van Judith en Nienke aan. En die weer afgeluisterd. En dan komt echt alles voorbij. Van klinkt best goed tot kan dit wel zo, ik begin opnieuw. Maar dat laatste ga ik echt niet doen. Mogelijk dat ik nog wel de volgorde kan veranderen. Besloten om vandaag te oefenen met zoals het nu is en morgen de eerste video-opnames te gaan maken en die naar Judith te sturen. Er aan schaven kan dan altijd nog.

Dinsdag

Video opnames gemaakt. Wat wel fijn was dat ik in begin vooral bezig was met de belichting en de opstelling waardoor de zenuwen voor het maken van de opname wat minder werden en ik meer ontspannen ging spelen. Diverse opnames gemaakt. Een daarvan net naar Judith gestuurd, ben benieuwd. 

Reactie van Judith terug dat ze hem super mooi vind en prima. Pff gelukkig.

Alleen was ik zelf nog niet helemaal tevreden, nog te veel haperingen op sommige plekken.

Woensdag

Judith gevraagd of ik nog een nieuw filmpje mag insturen. En dat mocht.

Vrijdag

Woensdag en donderdag nog even flink geoefend op de lastige stukken en af en toen een filmpje gemaakt waar ik nog steeds niet tevreden over was.

Dus:  weer gaan filmen en uiteindelijk een definitief filmpje gemaakt en geappt naar Judith. Ben er nu ook wel een beetje klaar mee. Project heeft nu lang genoeg geduurd en is af. Was wel erg leuk en leerzaam om te doen. 

MARIE-CHRISTINE

Toen ik op 9 april de mail van ontvangen met de titel 'Jouw beurt' dacht ik: 'waar ben ik aan begonnen?'

Het greep me bij de keel en ik was ervan overtuigd dat dit me niet ging lukken. Meteen schoten mijn gedachten in de afweermodus: ik moest en zou er onderuit zien te komen. Maar ook kwam het stemmetje naar boven dat zei: nee, dat doe je niet, je hebt gezegd dat je meedoet en dan doe je dat ook! Zo gezegd, zo gedaan.

Ik heb het eerst een week op me in laten werken en ben toen aan de slag gegaan. De eerste drie filmpjes hebben een grote indruk bij me achter gelaten, wat knap gedaan allemaal. Ik kreeg meteen het idee om mijn stukje te beginnen met iets stevigs, er mocht wel wat pit in. Tja en dan, hoe verder.

Ik ben gaan kijken wat me het meest ligt en wat ik mooi vind. Omdat ik met een aantal glissandi ben begonnen, leek het me ook dat het stukje wel iets anders mocht zijn dan de vorige stukjes. Langzamerhand ontstond er iets dat me steeds meer ging bevallen. Ik kreeg er zelfs lol in.

Op les heb ik het er even met Judith over gehad. Met de tips die zij mij aan de hand deed, kon ik weer verder. En zo is uiteindelijk dit stukje ontstaan. Het heeft me een aantal dagen in zijn greep gehad, ik stond ermee op en ging ermee naar bed. Ik ben benieuwd naar het uiteindelijke resultaat. 

Als tip wil ik graag meegeven, om zoveel mogelijk opnames te maken van waarmee je bezig bent. Ik heb namelijk veel geleerd van naar mezelf kijken en luisteren. Zo zag ik bijvoorbeeld dat mijn vingerzetting heel anders moest en dat ik niet te gehaast moest spelen. Ik ben er trots op dat ik heb doorgezet en niet bij de pakken neer ben gaan zitten. Ik heb weer iets over mezelf geleerd. Hoe leuk is dat?

ALETTE

Dag 1

Zodra ik de mail binnen heb ga ik onmiddellijk achter de harp die toonsoort proberen. Jaaa mooi, maar wat moet ik hier in vredesnaam mee?

De beschrijvingen van mijn voorgangers geven me houvast: eerst maar eens goed luisteren.

Dag 2. Ik probeer wat met het filmpje mee te improviseren. Zo ontdek ik dat het leuk is als er een opbouw in mijn stukje zit. Een riedeltje, dan een dramatisch middenstuk en dan een eindriedel. Ik wil het spannend maken, iets Spaans-achtigs. Ik maak 2 filmpjes van mezelf, 1 voor de riedel en 1 voor het middenstuk.

Dag 3

Het hele stukje als eerste versie  opgenomen. Het valt nog helemaal niet mee. De harp knerpt, ik raak uit de 'hartslag' en ik heb moeite om mijn eigen intro te spelen. Ik doe te lang over de overgangen, zit te aarzelen over ritmes. HELLUP. Gelukkig heb ik nog 10 dagen.

Dag 5

Nou, ik heb hem in zijn geheel gespeeld en opgenomen. Maar, het is nog te langzaam, ik grijp mis, en hij is 2.35 wat te lang is in verhouding tot de anderen. Het moet : korter, sneller, zonder fouten (dus goed repeteren) EN proberen zo min mogelijk bijgeluiden te produceren. Maar ik ben wel blij dat het gelukt is een stukje te maken.

Een paar dagen later

Ik hoor hem in mijn hoofd. Hij heeft een vaste vorm. Ik ga hem gewoon inspelen en opsturen want hij voelt af! Technisch is het niet perfect gespeeld maar ik vind het prima zo. Ik hoop dat het tempo goed is. 

Wat leuk om te doen dit! 

MAYO

Ha, het bericht is binnen, ik ben aan de beurt, jippie!

Maar na een eerste keer luisteren, sloeg er enige paniek toe! Wat is iedereen toch goed om de juiste twist eraan te geven, dat lukt mij nooit... Nou, nog maar een keertje luisteren...tja even laten bezinken lijkt me beter. 

Voor ik het in de gaten had, was de eerste week al vervlogen en ik had nog nul inspiratie. In week 2 begon de druk toe te nemen, maar vooral omdat ik het voor me uitschoof. Weer ging ik achter mijn harp zitten en dacht dat ik er wel wat van kon maken, al die opnames moet ik nog verwijderen...het leek nergens op. 

Nog een paar keer goed naar het hele filmpje geluisterd en toen kreeg ik al een rustiger gevoel: ja, ik weet dat ik een goede aansluiting wil maken op mijn voorganger, dus vooral goed luisteren waar zij eindigt en nog een klein stukje van haar stijl gebruiken.

En dan het stukje waar ik zelf denk in de juiste "hartslag" van het stuk te spelen...en waar ik mee worstelde is dat ik ook een eind wilde maken aan het stuk, terwijl ik helemaal niet weet of ik wel de laatste ben.

Ik hoop van niet, want ik vind het een briljant idee. Behalve dat het leuke hoofdbrekens geeft, heb ik geleerd veel beter te luisteren naar alles wat ervoor gespeeld is. Dus ook een hele goede les! Veel succes met het luisteren en je eigen creativiteit erin te stoppen. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat!

SUZANNE

Hoe het begon:

Ergens vroeg in het voorjaar kwam Judith met een nieuwe opdracht; een estafette-compositie. Tuurlijk doe ik mee, want ik doe aan alles mee. Leuk, nieuwe uitdaging, heb ik weer een doel in coronatijd.

Maar euh...zelf muziek bedenken heb ik nog nooit gedaan. Is niks voor mij, kan ik vast niet zo goed. Euhm...nou, vooruit, ik doe gewoon mee!

Ik was in die tijd bezig met een stuk waarin een slide met een aantal haakjes zaten. Dat vond ik een heel leuk geluidje dat ik nog nooit eerder expres gespeeld had. Dat zou ik zeker in mijn compositie verwerken als het zover zou zijn.

Daarna  had ik het ontzettend druk thuis en op het werk en ging het met mijzelf niet zo lekker. Ik heb behoorlijk lang niet eens gekeken naar mijn harp. Ik heb in elk geval maar aangegeven dat ik niet als eerste wilde. Maar omdat het best wel lang duurde voordat ik een seintje kreeg dat ik aan de beurt was, begon ik toch stiekem te denken dat het niet door ging, of dat Judith mij vergeten was.

Maar nee hoor, op 25 mei was daar opeens de mail. Ik was aan de beurt!

Oh neeeee…..en ook nog als laatste. Dus of ik er een mooi eind aan kon breien. En nog leuker, ik had niet 14 maar 10 dagen de tijd. Hierin stonden ook nog weer heel drukke dagen tussen waarin ik niet kon spelen én werd het opeens tóch nog zomer! Nu had ik al helemaal geen zin om mezelf met een harp op een snikhete zolder op te sluiten. Maar goed, wie A zegt, moet B zeggen. Dus, here we go.

Stap 1: Filmpje gekeken en beluisterd...stukje erachteraan geïmproviseerd. Ah, dit is eigenlijk best wel leuk! Nog een keer! Euh….het werd iets totaal anders. Nog een keer dan...en weer.

Nou, laat maar even rusten dan. Lastig dat Judith wat sneller speelt dan iedereen daarna...welk tempo moet ik nou aanhouden?

Stap 2: Elke keer opnieuw as ik het filmpje gedraaid had en ik daarna iets ging spelen, werd het weer iets anders. Na een aantal dagen had ik wel een idee voor een begin, en iets met de slides dus en oh ja, die xylo’s van Bernard Andres zijn altijd zo leuk, die doen we er ook in. Maar dan heb je nog steeds niet echt iets. Wat doe je dan met die noten, waar moeten ze naartoe etc.

Stap 3: Bijna dag 10. Maar es wat proberen op film te zetten. Zelfs dat was ingewikkeld, want als ik tevreden was over wat gespeeld had, was mn filmpje mislukt en andersom. En nog steeds...elke keer dat ik ging spelen deed ik weer iets totaal anders dan de vorige keer. Sjonge, hoe krijg je nou toch een vast idee in je hoofd? Ik heb denk ik wel 30 filmpjes gemaakt...en gewist!

Judith maar geappt dat het hem nog niet ging worden op dag 10.

Maar de kaders van het begin en de geluidseffecten die ik wilde doen, zitten nu wel op een vast riedeltje. Tenminste iets! Heb ik toch het idee dat ik steeds te snel speel en dat mijn stukje totaal niet bij de rest past. Maar, hoe erg is dat eigenlijk? Een stuk kan best heel anders eindigen dan het begon. Twijfel twijfel...

Aantal filmpjes doorgestuurd ter feedback, maar ja, als je er zelf al niet tevreden over bent, dan is het voor de juf ook lastig. In elk geval: het was te lang en niet goed gefilmd, zo kon Judith mijn handen niet zien en de muziek dus niet opschrijven.

Stap 4: Poging nummer...euh...heel veel. Toch  bijzonder, op dag 13, ging het dan toch eindelijk lukken om zonder al te veel verschillen een redelijk zelfde stukje uit de vingers te krijgen.

Zoiets heeft dus meer tijd nodig om tot ontwikkeling te komen! En bij een druk bezet persoon misschien wel meer tijd dan gegeven. Maar goed, het lijkt nu toch iets geworden te zijn. Echt tevreden ben ik niet, maar gezien de weg er naartoe ben ik dan toch ook best blij met resultaat.

Ik vond het dus een lastige opdracht, maar ook leuk. Veel van geleerd! En ik denk dat ik vanaf nu nog meer bewondering heb voor mensen die wel echt muziek kunnen componeren. Hoe mooi of lelijk ik hun muziek ook kan vinden, zo’n deuntje moet je maar wel even kunnen verzinnen! Ik doe het niemand na! :-)